‘Ik heb met veel bewondering naar jouw voorstelling gekeken. Voor mij was er veel herkenning; het weer terug komen na een heftige gebeurtenis, de struggles die daar bij hebben gehoord en het vormen van je ‘nieuwe ik’. De manier hoe je dit hebt vertaald naar een theaterstuk is wat mij betreft heel erg mooi gedaan!’

‘Het was een fantastisch mooie voorstelling. Zo uit het leven gegrepen. Onder andere hoe het is om afasie te hebben. Heel indringend waren je vertellingen. Wat een moed heb je gehad om een dergelijke voorstelling te creëren. Ook jouw steun en toeverlaat Nanna verdient alleszins complimenten.’

‘Helemaal eens met Theo. Het raakte ook mij zeer! En ik zie hoe Theo, vanuit zijn eigen worsteling met zijn herseninfarct en afasie, elke keer weer geëmotioneerd raakt als hij erover vertelt. De frustraties als de woorden niet gewoon je mond uit komen rollen, de moeite om om hulp te vragen. En jij eindigt zo hoopvol, waarin je die hulp wel vraagt en dan ook van harte krijgt!! Zo willen we toch met elkaar omgaan?!  Dank voor wat je neergezet hebt.’

Dag Romijn, we zijn op zaterdag 19 oktober naar Waalwijk geweest. Heb een erg mooi voorstelling gezien. Hij was prachtig! Je bent een stimulans voor ons allemaal. Heb 2 jaar geleden een herseninfarct gehad. Ik heb wel afasie.  Maar daar kan ik goed mee omgaan. Ik zou nooit meer kunnen lopen dachten de artsen, maar ik loop!!!

We hebben genoten van jouw voorstelling in Waalwijk. “Genoten” is niet precies het juiste woord. We hebben ons gelaafd aan de herkenbaarheid.

Johan, mijn vriend, Marcel een vriend van mijn vriend (leren kennen bij Revant, het revalidatiecentrum in Breda) en ik zijn gistermiddag naar jouw voorstelling geweest! Ik wil je graag nogmaals bedanken voor de prachtige voorstelling. Het heeft me diep geraakt. Jouw kracht en kwetsbaarheid lieten me ook even bij mijn eigen gevoel komen. Heel hartelijk dank! 

‘Daar sta je dan in de spotlights: mensen zijn ontroerd, ten diepste geraakt door je prachtige voorstelling. Emotie die vanuit de tenen lijkt te komen, afgewisseld door absurdistische, Finkers aandoende, humor: “het is maar goed dat ik toen niet ben overleden, “ik hou van je” als laatste woorden had niemand geloofd”. Soms moet iemand je op een reis sturen om jezelf terug te kunnen vinden. Romijn Conen die zich zelf speelt, met nadruk op speelt. Die geweldige acteur is helemaal terug, of misschien gewoon nooit weg geweest? Romijn speelt de A4tjes van de vlaggenmast, de sterren van de hemel. Een voorstelling waar je zo diep in opgaat dat je alles om je heen vergeet en even wordt teruggezet vanuit de dagelijkse hectiek naar de essentie van het leven, de liefde voor elkaar en de kracht om overeind te komen.’

‘Ik vond ‘m zelf al indrukwekkend, maar ik zag later ook mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt echt emotioneel zijn. Je raakt iets met je stuk (dat naast inhoudelijk in mijn ogen ook gewoon qua vorm heel goed in elkaar stak). Mijn vriendin en ik zijn blij dat we gegaan zijn.’

“Donderdag 23 mei was ik bij een ontroerende voorstelling van Romijn Conen genaamd “Vallicht”. In deze voorstelling neemt Romijn ons mee in zijn leven met afasie. Persoonlijk heb ik als professional vele verhalen van mensen met afasie gehoord maar zo indringend in deze theatrale vorm was uitzonderlijk indrukwekkend. Het raakte me diep en ik was niet de enige in de zaal. Een lach en een traan nam ik waar bij de mensen om me heen. In de nazit hoorde ik de herkenning bij ervaringsdeskundigen en hun partners en het diepe respect voor Romijn om zijn verhaal op deze manier met ons te delen. Deze voorstelling staat garant voor een onvergetelijke avond en ik raad iedereen dan ook aan deze voorstelling te bezoeken! “

‘Vallicht is het aangrijpende verhaal van acteur Romijn Conen. In deze theatrale vertelling neemt hij je mee in zijn leven, inzoomend op de ups en downs die hij meemaakt na zijn herseninfarct. Wat een levenslust en kracht straalt Romijn uit, zijn zichtbare handicap trotserend. Zijn verhaal is openhartig, oprecht, confronterend, emotioneel en voor een deel van het publiek herkenbaar. De voorstelling grijpt je bij de strot van het eerste tot het laatste moment en wordt versterkt door een ingenieus decor en fijne muziek. Theater is verhalen vertellen, dit is theater pur sang; ik heb er ademloos naar gekeken en geluisterd’.